Aukasýningar á Hún pabbi

Í nútímasamfélagi eru fjölmörg tækifæri til þess að framleiða „hina fullkomnu“ útgáfu af sjálfum þér. Í veröld internets og samfélagsmiðla er auðvelt að stilla upp glansmynd af eigin sjálfi, laust við erfiðleika, skömm og – kannski sannleika. En það er líka til fólk sem þorir ekki að lifa eftir sannfæringu sinni og framleiðir ímynd sína alla ævi. Ástæður geta verið margar; skömm, ótti eða jafnvel einhvers konar „tillitssemi“ í garð sinna nánustu. Óttinn við að særa og verða öðrum til skammar. Hannes Óli Ágústsson, leikari, upplifði aldrei nánd við föður sinn. Í æsku öfundaði hann leikfélagana af sambandi þeirra við feður sína. Hannes vildi bara „venjulegan pabba“ en faðir hans var fjarlægur þrátt fyrir að vera til staðar. Innst inni vissi Hannes að eitthvað var ekki eins og það átti að vera. Dag einn breyttist allt. Pabbi hans lét sig einfaldlega hverfa og varð Anna Margrét Grétarsdóttir, þá 57 ára gömul. Hún tilkynnti eiginkonu sinni til 30 ára og börnum sínum tveimur að hún væri í raun ekki sá sem þau héldu öll þessi ár. Hún var ekki Ágúst Már, heldur Anna Margrét.
Missir, sorg og söknuður blöstu við. Líf þeirra var lygi. Á sama tíma krefst samfélagið þess að aðstandendur styðji ástvini sína, styðji hann – styðji hana – og hjálpi henni að takast á við lífið á nýjan leik.

Í samstarfi við leikhópinn Trigger Warning

Úr gagnrýni: 

„Ógleymanlegt“ SJ. Fréttablaðið

„Afhjúpandi sýning sem er í senn sorgleg, hjartnæm og bráðfyndin“ SJ. Fréttablaðið

„Ótrúlega fyndin og skemmtileg“ SB. Kastljós

„Ótrúlega falleg“ BL. Kastljós

„Hvað eftir annað grípur maður beinlínis andann á lofti frammi fyrir kúnst lýsingarinnar.“ MK. Víðsjá

„Hún pabbi miðlar einlægum vilja og viðleitni til að skilja þann sem lifað hefur lífinu í felum af skömm og ótta við að særa aðra og verða þeim mögulega til skammar. Boðskapur sýningarinnar er bæði skýr og fal- legur; þorum að standa með sjálfum okkur og vera sú manneskja sem við erum.“  SBH. Mbl